مفهوم نمادین نقش بز در فلزکاری ایران از عصر مفرغ های لرستان تا پایان دوره ساسانی

هدف از این پژوهش بررسی مفهوم نمادین نقش بز در فلزکاری ایران از عصر شکوفایی هنری مفرغ های لرستان تا پایان دوره ی ساسانی می باشد.استفاده فراوان از نماد بز در طراحی و ساخت آثار فلزی با توجه به قلمرو زمانی و مکانی گسترده ی تمدن ایران باستان، از اهمیت این نقشمایه ی نمادین خبر می دهد. نماد بز طی قرون بعد کمتر مورد توجه قرار گرفته است.با عنایت به اینکه کاربرد نماد بز در هنر ایران باستان مبین نگرش اعتقادی و باورهای مردم و سازندگان این آثار به جهان پیرامون بوده،با گذشت زمان فراموش شده است. ممکن است که شکل گیری وجه نمادین بز با دین،شیوه ی معیشت و همسویی انسان با عناصر طبیعی و حرکت ستارگان در آسمان در ارتباط بوده باشد.احتمال دارد این پیوند نمادین زاییده ی نیاز به باروری و حاصل خیزی انسان و زمین در استمداد از نیرو های طبیعی و اساطیری بوده باشد.بی شک تلاش در شناخت معانی و مفاهیم نماد بز در اساطیر و هنر ایران،تبیین جایگاه این نماد در آثار فلزی و تحلیل نماد بز در عرصه ی باورها و زندگی دینی مردم باستان ،از اهداف مهم این پژوهش می باشد.روش کلی و روند مطالعاتی در این پژوهش به صورت کتابخانه ای و مبتنی بر رویکردی تاریخی،توصیفی و تحلیلی است.نتیجه اینکه بز در ایران باستان به عنوان نماد ملی،حیوان خورشید و ماه،ایزد باروری و حاصلخیزی و نماد زمستان معرفی شده است. می توان نماد بز را روایتگر تحولات دینی،اجتماعی،سیاسی،فکری و اساطیری مردم ایران در ادوار باستانی دانست.